Leviticus 19

1و خداوند موسیرا خطابكرده، گفت: 2«تمامیجماعتبنیاسرائیلرا خطابكرده، بهایشانبگو: مقدسباشید، زیرا كهمنیهوهخدایشما قدوسهستم.

3هر یكیاز شما مادر و پدر خود را احترامنماید و سَبَّتهایمرا نگاهدارید، منیهوهخدایشما هستم.

4بهسویبتها میلمكنید، و خدایانریختهشدهبرایخود مسازید. منیهوهخدایشما هستم.

5و چونذبیحهسلامتینزد خداوند بگذرانید، آنرا بگذرانید تا مقبولشوید، 6در روزیكهآنرا ذبحنمایید. و در فردایآنروز خوردهشود، و اگر چیزیاز آنتا روز سومبماند بهآتشسوختهشود. 7و اگر در روز سومخوردهشود، مكروهمیباشد، مقبولنخواهد شد. 8و هر كهآنرا بخورد، متحملگناهخود خواهد بود، زیرا چیز مقدسخداوند را بیحرمتكردهاست، آنكساز قومخود منقطعخواهد شد.

9«و چونحاصلزمینخود را درو كنید، گوشههایمزرعهخود را تمامنكنید، و محصولخود را خوشهچینیمكنید. 10و تاكستانخود را دانهچینیمنما، و خوشههایریختهشدۀ تاكستانخود را بر مچین، آنها را برایفقیر و غریببگذار، منیهوهخدایشما هستم.

11دزدیمكنید، و مكر منمایید، و با یكدیگر دروغمگویید.

12و بهناممنقسمدروغمخورید، كهنامخدایخود را بیحرمتنمودهباشی، منیهوههستم.

13مالهمسایهخود را غصبمنما، و ستممكن، و مزد مزدور نزد تو تا صبحنماند.

14كر را لعنتمكن، و پیشرویكور سنگلغزشمگذار، و از خدایخود بترس، منیهوههستم.

15در داوریبیانصافیمكن، و فقیر را طرفداریمنما و بزرگرا محترممدار، و دربارۀ همسایۀ خود بهانصافداوریبكن؛

16«در میانقومخود برایسخنچینیگردشمكن، و بر خونهمسایهخود مایست. منیهوههستم.

17«برادر خود را در دلخود بغضمنما، البتههمسایۀ خود را تنبیهكن، و بهسبباو متحملگناهمباش.

18از ابنایقومخود انتقاممگیر، و كینهمورز، و همسایۀ خود را مثلخویشتنمحبتنما. منیهوههستم.

19«فرایضمرا نگاهدارید. بهیمۀ خود را با غیر جنسآنبهجماعوامدار؛ و مزرعهخود را بهدو قسمتخممكار؛ و رختاز دوقسمبافتهشدهدر بر خود مكن.

20«و مردیكهبا زنیهمبستر شود و آنزنكنیز و نامزد كسیباشد، اما فدیهندادهشده، و نهآزادیبهاو بخشیده، ایشانرا سیاستباید كرد، لیكنكشتهنشوند زیرا كهاو آزاد نبود. 21و مرد برایقربانیجرمخود قوچقربانیجرمرا نزد خداوند بهدر خیمهاجتماعبیاورد. 22و كاهنبرایویبهقوچقربانیجرمنزد خداوند گناهشرا كهكردهاستكفارهخواهد كرد، و او از گناهی كهكردهاستآمرزیدهخواهد شد.

23«و چونبهآنزمینداخلشدید و هر قسمدرخترا برایخوراكنشاندید، پسمیوۀ آنرا مثلنامختونیآنبشمارید، سهسالبرایشما نامختونباشد؛ خوردهنشود. 24و در سالچهارمهمۀ میوۀ آنبرایتمجید خداوند مقدسخواهد بود. 25و در سالپنجممیوۀ آنرا بخورید تا محصولخود را برایشما زیادهكند. منیهوهخدایشما هستم.

26هیچچیز را با خونمخورید و تفألمزنید و شگونمكنید.

27گوشههایسر خود را متراشید، و گوشههایریشخود را مچینید.

28بدنخود را بجهتمردهمجروحمسازید، و هیچنشانبر خود داغمكنید. منیهوههستم.

29«دختر خود را بیعصمتمساز، و او را بهفاحشگیوامدار، مبادا زمینمرتكبزنا شود و زمینپر از فجور گردد.

30«سَبَّتهایمرا نگاهدارید، و مكانمقدسمرا محترمدارید. منیهوههستم.

31«بهاصحاباجنهتوجهمكنید، و از جادوگرانپرسشمنمایید، تا خود را بهایشاننجسسازید. منیهوهخدایشما هستم.

32«در پیشریشسفید برخیز، و رویمرد پیر را محترمدار، و از خدایخود بترس. منیهوههستم.

33«و چونغریبیبا تو در زمینشما مأوا گزیند، او را میازارید. 34غریبیكهدر میانشما مأوا گزیند، مثلمتوطناز شما باشد. و او را مثلخود محبتنما، زیرا كهشما در زمینمصر غریببودید. منیهوهخدایشما هستم.

35«در عدلهیچبیانصافیمكنید، یعنیدر پیمایشیا در وزنیا در پیمانه. 36ترازوهایراستو سنگهایراستو ایفۀ راستو هینراستبدارید. منیهوهخدایشما هستمكهشما را از زمینمصر بیرونآوردم.

37پسجمیعفرایضمرا و احكاممرا نگاهدارید و آنها را بجا آورید. منیهوههستم.«